Zakładka "Fatima" służy rzymskokat. parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Bielsku-Białej do realizacji Orędzia Matki Bożej z Fatimy, na dwa sposoby:

1. krzewienie Orędzia metodą nabożeństw fatimskich
2. praktyka pierwszych sobót miesiąca
   

A. Plan nabożeństw

Poniżej przedstawiony jest plan nabożeństw fatimskich w kościele pw. św. Andrzeja Boboli i św. Wincentego Pallottiego w Bielsku-Białej.

• Piątek, wieczorem, godz. 19:00
  + Msza św. w kaplicy na Dębowcu                                                                                                        +Procesja różańcowa z Dębowca do kościoła pw. św. Andrzeja Boboli i św. Wincentego Pallottiego
  - Modlitwa na rozpoczęcie
  - Wprowadzenie w temat procesji
  - Procesja różańcowa do kościoła
  + Sakrament pokuty i pojednania (w kościele, "do ostatniego penitenta")
  + Zapisy na modlitwy wstawiennicze
  
  

Nabożeństwa fatimskie odbywają się w parafii pw. św. Andrzeja Boboli od maja do października, w piątek najbliższy 13 dnia danego miesiąca.

• Maj: 11            
  
• Czerwiec: 15   
  
• Lipiec: 13     
  
• Sierpień: 10     
  
• Wrzesień: 14
  
• Październik: 12
  
  
  

Nabożeństwo pierwszych sobót w kościele św. A. Boboli i św. W. Pallottiego, dla uczestników adoracji Najśw. Sakramentu (patrz: zakładka - Adoracja), ma następujący plan:

Godzina 17:00

• Modlitwa na rozpoczęcie
  
• Modlitwa Anioła Pokoju x3
  
• Komunia św. / opcja
  
• Rozważanie tajemnic różańcowych, kwadrans
  
• Szczególne (dzisiejsze) powody wynagrodzenia /krótka prezentacja - doświadczenia ze środowiska...
  
• Różaniec wynagradzający
  
• Modlitwa Wielkiej Nowenny Fatimskiej
  
• Posłannictwo miesiąca / osobista postawa, czyny, sposób bycia we własnym środowisku w duchu Orędzia Fatimskiego... - w zawierzeniu Niepokalanemu Sercu Maryi
  
• Znak pokoju - Fatima/Anioł Pokoju
  
• Błogosławieństwo, rozesłanie
• Apel maryjny
  
  
  

D. Objawienia w Fatimie

Papież Pius XII stwierdził: "Skończył się czas powątpiewania w objawienia w Fatimie. Nastał czas działania". 
Papież Jan Paweł II, 13 maja 1982 r., nauczał w Fatimie: "Wołanie zawarte w orędziu Maryi z Fatimy jest tak głęboko zakorzenione w Ewangelii i całej Tradycji, że Kościół czuje, iż orędzie to nakłada na niego obowiązek wysłuchania go".

"To orędzie jest dziś jeszcze bardziej aktualne i bardziej naglące niż kiedykolwiek" (JP2, 1982)

Opracowanie tematu objawień fatimskich zostało tutaj zrobione na podstawie książki Wincentego Łaszewskiego „7 dni Fatimy”, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2009; fotografie: Archiwum Sekretariatu Fatimskiego w Zakopanem.

D1. Czas Anioła

"W Fatimie Bóg uruchamia maryjny zegar, zaczyna odmierzać czas... Wszystko zaczęło się od pojawienia się Anioła i jego orędzia. Jak w Zwiastowaniu. Jak w dziele stworzenia świata, przy którym krzątali się Boży Posłańcy" (Łaszewski, s. 37.39).

Pierwsze przybycie Anioła: wiosna 1916. / modlitwa

ofiara: przebłaganie i nawrócenie

D2. Kalendarium objawień

Matka Boża objawiała się trojgu pastuszkom (Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi) sześciokrotnie (w Cova da Iria +Valinhos), od maja do października 1917 r.Objawienie Matki Bożej, 13 maja 1917 r.

1. Objawienie Matki Bożej, 13 maja 1917 r.
   
2. Objawienie Matki Bożej, 13 czerwca 1917 r.
   
3. Objawienie Matki Bożej, 13 lipca 1917 r.
   
4. Objawienie Matki Bożej, Valinhos, 19 sierpnia 1917 r.
   
5. Objawienie Matki Bożej, 13 września 1917 r.
   
6. Objawienie Matki Bożej, 13 października 1917 r., cud słońca.
   

D3. Przesłanie Matki Bożej w Fatimie

w streszczeniu, przedstawia się następująco:

• Maryja prosi o codzienny różaniec, który ma moc zakończyć nawet największą wojnę;
  
• domaga się ofiarowania wszystkich cierpień jako zadośćuczynienia za grzechy świata;
  
• wskazuje na drogę ocalenia – poświęcenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu i nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca;
  
• ostrzega przed piekłem, do którego idzie wielu ludzi;
  
• ogłasza, że świat musi Ją lepiej poznać i bardziej pokochać;
  
• mówi, że Jej Niepokalane Serce będzie dla ludzi ucieczką i drogą, która zaprowadzi ich do Boga;
  
• zapowiada, że dzieci będą musiały wiele cierpieć, ale łaska Boża będzie dla nich siłą w cierpieniu;
  
• tak samo cierpienie czeka Ojca Świętego i "ludzi dobrych";
  
• Maryja zapowiada epokę prześladowań, czas męczenników;
  
• upomina: «"Nie obrażajcie więcej Boga, bo już i tak został bardzo obrażony"» (tamże, s. 42).
  
  
  
  

D4. Tydzień Fatimy

"Siostra Łucja tłumaczyła, że Fatima będzie trwać przez «Boży Tydzień»; obecnie żyjemy w Dniu Trzecim, przed nami jeszcze Czwarty, Piąty, Szósty i ostatni – Siódmy Dzień Fatimy... Ile pokoleń musi minąć, żeby nastał Siódmy Dzień?.. Dni fatimskie mogą trwać bardzo krótko (tak widział je Bóg) lub niebezpiecznie długo – wszystko zależy od zaangażowania Kościoła" (tamże, s. 15).
"Uprzedźmy fakty i powiedzmy od razu, że Dzień Trzeci należy do nas. Powiedzmy jeszcze więcej: on należy przede wszystkim do ludzi świeckich. To oni zdecydują, kiedy nastanie jego wieczór, po którym wzejdzie nad światem Czwarty Dzień" (tamże, s. 16).

Dzień Pierwszy: 1916-1929

jest czasem objawień, czasem ukazania drogi ocalenia, wyznaczenia i przydzielenia zadań (Siostra Łucja, świeccy i duchowni, papież i biskupi, s. 55.)
"Objawienia w Pontevedra (1925) i w Tuy (1929) zamykają Pierwszy Dzień Fatimy. Niebo powiedziało już wszystko, wskazało ludzkości drogę ocalenia, wyznaczyło cel: triumf Niepokalanego Serca, który zaowocuje czasem pokoju na świecie" (tamże, s. 51).

Dzień Drugi: 1929-1984

czas działania ludzi; od potwierdzenia przez Kościół autentyczności objawień (13.10.1930., Bp z Leiria), poprzez misję Siostry Łucji do poświęcenia świata i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi przez Jana Pawła II (25.03.1984; patrz – tamże, s. 70). Jest to zatem "dzień poświęcenia". O tym to wydarzeniu (25.03.1984) "Siostra Łucja ogłasza: poświęcenie spełnia wszystkie warunki podane przez niebo. «Teraz czekamy na cud» – dodaje. A «Bóg dotrzyma słowa» – zapewnia wizjonerka. Rzeczywiście, proces zmian został uruchomiony natychmiast. Rozpoczyna się kolejny Dzień Fatimy" (tamże, s. 71).



Dzień Trzeci: 1984 – ...

Rozpoczął się 25.03.1984 r. (poświęcenie). Dzień Trzeci to czasy współczesne: „Rozpada się sowieckie imperium, cofa się fala komunizmu na świecie. Znika widmo wojny atomowej. Papież toruje drogę nabożeństwu pierwszych sobót, zawierza Niepokalanemu Sercu Maryi nowe tysiąclecie, beatyfikuje Franciszka i Hiacyntę, ujawnia treść trzeciej części tajemnicy. Figura Matki Bożej Fatimskiej rusza w pielgrzymkę po Rosji. Potem umiera Łucja, umiera Jan Paweł II. Pozostają po nich niezwykłe znaki wyznaczające ludzkości drogę w Czwarty Dzień” (tamże, s. 73; inne znaki Bożego działania po 1984 r. – patrz: tamże, s. 75).
Jesteśmy w drodze do Czwartego Dnia. Siostra Łucja określiła zadanie na „Dzień Trzeci”: „W dniu 11 października 1993 r. powiedziała, że «Dzień Trzeci» jest związany z wolą Pana Jezusa, by nabożeństwo do Niepokalanego Serca Jego Matki było związane z nabożeństwem do Jego Przenajświętszego Serca” (tamże, s, 74). Święto Niepokalanego Serca Maryi, zatwierdzone dla całego Kościoła w 1944 r. na dzień 22 sierpnia, zostaje przeniesione w 1969 r. na dzień po uroczystości Najświętszego Serca Jezusa (por. tamże, s. 64).
„Siostra Łucja wiele razy pisała, że poświęcenie, które pociągnie za sobą ustanie prześladowań w Rosji, musi stać się impulsem do ożywienia w Kościele nabożeństwa pierwszych sobót, co z kolei zaowocuje jego oficjalnym zatwierdzeniem. To znów doprowadzi do tego, co Jan Paweł II z upodobaniem nazywał «Przymierzem Serc»: do połączenia kultu Przenajświętszego Serca Jezusowego i Niepokalanego Serca Maryi. A w konsekwencji prawdziwej pobożności – do zjednoczenia naszych serc z Sercami Jezusa i Maryi, tak doskonałym, że Ich wola stanie się naszą” (tamże, s. 74).
„Czeka nas zadanie fundamentalne dla Trzeciego Dnia Fatimy, czyli życie poświęceniem i apostołowanie na rzecz nabożeństwa pierwszych sobót: najpierw praktykowanie go, a potem mówienie o nim innym i ofiarowanie swych cierpień w intencji oficjalnego uznania go przez Kościół. To przede wszystkim rola ludzi świeckich” (tamże, s. 76).

Dzień Czwarty:

„Siostra Łucja opisała pierwsze trzy dni. O dniach następnych – zauważa John Haffert – powiedziała wiele, ale w zupełnie odmienny sposób, bo swoim milczeniem. Jakby kazała nam sięgnąć do tego, co już zostało opublikowane w dokumentacji fatimskiej, i tam szukać odpowiedzi na pytanie, co przyniosą kolejne dni” (tamże, s. 79).
„Niektórzy są przekonani, że Czwarty Dzień to czas ostrzeżeń i oczyszczenia... Będzie to czas oczyszczenia świata z jego grzechów. Czytamy o tym w Dzienniczku św. Faustyny, słyszymy w objawieniach w Montichiari, Amsterdamie, w Tre Fontane, w Akicie, Betani, Kibeho, Aokpe, Ngome... Wciąż powraca jak bumerang wizja kary Bożej rozpoczynająca trzecią część sekretu fatimskiego” (tamże, s. 79).

Dzień Piąty:

Zdaniem twórcy „Błękitnej Armii”, Johna Hafferta, „Dzień Piąty” to „czas biblijnej «reszty»: pojawienia się maryjnego środowiska, które podejmie pokutę za grzechy świata i umożliwi Bogu realizację zamiarów miłosierdzia wobec świata...
W Apelach orędzia fatimskiego znajdujemy wzmiankę, że owocem podjęcia przez ludzi Maryjnego wezwania będzie pojawienie się «nowego pokolenia», które zatriumfuje w walce z pokoleniem szatańskim, miażdżąc mu głowę...
Jest pewne, że nie wstanie Piąty Dzień, dopóki ludzkość nie wykona dzieła zadanego na ten czas. Najprawdopodobniej w Czwartym Dniu mają pojawić się na świecie pierwsze «ogniska wierności Fatimie»: grupy ludzi całkowicie oddanych Matce Najświętszej i poświęcających swe życie dla mnożenia chwały Jej Niepokalanego Serca. To właśnie ci apostołowie będą zdolni rozpoznać nowe znaki czasu i najpełniej przyjmą do swoich serc zawarte w nich ostrzeżenia” (tamże, s. 80).
„A kiedy wspomniane ośrodki fatimskiej gorliwości osiągną duchową dojrzałość, wówczas zakończy się Dzień Czwarty, a nastanie Dzień Piąty – należący do «nowego pokolenia» czcicieli Maryi. Będzie on czasem przełomu: dobro zacznie wypierać zło, które zawładnęło światem...” Gdy Siostra Łucja omawia znaczenie nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi ogłasza, że „Maryja jest Matką nowego pokolenia (...), które się narodzi z Niewiasty zapowiedzianej przez Boga i zatriumfuje w walce z pokoleniem szatańskim, miażdżąc mu głowę”... Siostra Łucja... wydaje się być pewna, że czas «nowego pokolenia» jest naprawdę blisko i że ostatecznie to ono przeniknie struktury tego świata, odniesie bowiem zwycięstwo nad pokoleniem szatańskim” (tamże, s. 81).

Dzień Szósty:

Będzie to pełnia triumfu Niepokalanego Serca (por. tamże, s. 79). „Szósty Dzień Fatimy będzie najprawdopodobniej czasem triumfu Niepokalanego Serca, który zaowocuje nastaniem Dnia Siódmego: ery pokoju” (tamże, s. 85).
„Wydaje się, że przedostatni Dzień Fatimy nie wiąże jeszcze interwencji nieba ze strukturami społecznymi, lecz dotyczy tylko wymiaru duchowego. Triumf Niepokalanego Serca Maryi dokona się w naszych czasach, które odrzucą wszystko, co sprzeciwia się godności dzieci Bożych i zaczną żyć Dobrą Nowiną Ewangelii” (tamże, s. 85).

Dzień Siódmy:

...to nastanie ery pokoju, zapowiedzianej w słowach: „Na koniec moje Niepokalane Serce zatriumfuje i światu zostanie darowany czas pokoju” (tamże, s. 79).
„Ostatni Dzień Fatimy będzie czasem obfitej łaski. Skąd o tym wiemy? Bo pokój jest darem Bożym. Nie jest on cechą upadłej natury, ale dziełem łaski. Pamiętajmy, że – jak mówią Ojcowie Kościoła – im mniej łaski, tym większy chaos, aż po stan piekła. Miejscem, w którym nie ma jej ani kropli, jest piekło. Jeśli pragniemy pokoju, musimy zabiegać o to, by było w nas jak najwięcej łaski. Jak? Matka Najświętsza wskazuje na różaniec...
Jeśli tego wszystkiego za mało, jeśli nasza indywidualna modlitwa nie wystarczy, wówczas nasze duchowe działania winny wkroczyć w sferę życia społecznego i ostatecznie wpisać Boga w jego struktury” (tamże, s. 89).
Siostra Łucja pozostawiła nam jeszcze jedną wskazówkę: „Mamy żyć poświęceniem i praktykować nabożeństwo pierwszych sobót! «Co się tyczy trudnych czasów, przez które przechodzimy – pisze Siostra Łucja – to pamiętajmy, że Bóg jest jedynym, który może nas uratować za pośrednictwem Niepokalanego Serca Maryi, naszej niebieskiej Matki, która jest tak dobra!»
„Tak wygląda fatimska recepta na fatimski Siódmy Dzień. Prosta, skuteczna, maryjna. Obdarzająca łaską, ale wymagająca naszego osobistego zaangażowania. Albowiem – jak nieustannie podkreśla wizjonerka z Fatimy – «Bóg żąda od nas współpracy»” (tamże, s. 89).

„Siódmy raz” i lipcowe „przybędę”

„W majowym objawieniu Matka Najświętsza zapowiedziała, że będzie objawiać się przez sześć kolejnych miesięcy, a potem przyjdzie jeszcze siódmy raz. Z kolei w lipcu zapowiedziała, że przyjdzie jeszcze, by wyjaśnić, czym jest poświęcenie się Jej Niepokalanemu Sercu i na czym polega Komunia św. wynagradzająca. Powiedziała: «Przybędę, by prosić o poświęcenie Rosji memu Niepokalanemu Sercu i o Komunię św. wynagradzającą w pierwsze soboty».
Znawcy Fatimy byli przekonani, że zapowiedziany «siódmy raz» i lipcowe «przybędę» dotyczą objawienia, które miało nastąpić po październiku 1917 r., a więc chodzi o dwa znane nam objawienia udzielone w latach dwudziestych minionego wieku ostatniej już żyjącej wizjonerce: w Pontevedra (1925) i w Tuy (1929)” (tamże, s. 47).

D5. Podsumowanie

1. „Siostra Łucja mówi do John’a Hafferta: «Fatima wciąż trwa w Trzecim Dniu. Teraz jesteśmy w okresie poświęcenia (tamże, s. 20).
   
2. „Wszystkie zapowiedzi są warunkowe. Dotyczy to zarówno ostrzeżeń, jak i obietnic. Bóg uzależnił je od współpracy człowieka” (tamże, s. 25).
   
3. „Dziwne są te «fatimskie dni», inne niż w naszych kalendarzach. W Bożym terminarzu kartki nie przewracają się wtedy, gdy zachodzi słońce, lecz wtedy, gdy wykonana jest całość zadania wyznaczonego przez Pana. Kiedy człowiek kończy pracę, wówczas kończy się dzień. Nigdy odwrotnie. Żadna część zleconego zadania nie może być odłożona na dzień następny. Dlatego fatimskie dni są różnej długości, różnie bowiem wyglądała nasza współpraca z Jezusem i z Tą, której Pan powierzył sprawę naszego zbawienia” (tamże, s. 55).
   
4. „Dni fatimskie mogą trwać bardzo krótko (tak widział je Bóg) lub niebezpiecznie długo – wszystko zależy od zaangażowania Kościoła. Uprzedźmy fakty i powiedzmy od razu, że Dzień Trzeci należy do nas. Powiedzmy jeszcze więcej: on należy przede wszystkim do ludzi świeckich. To oni zdecydują, kiedy nastanie jego wieczór, po którym wzejdzie nad światem Czwarty Dzień” (tamże, s. 15).
   
5. „Fatima skończyłaby się na spotkaniach z Aniołem (może nawet nie trzech, ale już jednym), gdyby dzieci nie odpowiedziały z żarliwością na kolejne prośby Anioła Pokoju. Nie byłoby «orędzia wieku», jak nazwał orędzie z Fatimy Jan Paweł II, gdyby Łucja i jej kuzyni nie wyruszyli w drogę lub zatrzymali się na niej. Bóg realizował swój plan krok po kroku, tak jak krok po kroku dzieci szły wskazaną drogą. Gdyby stanęły, zatrzymałoby się także orędzie. Oto odpowiedź na pytanie, dlaczego jesteśmy dopiero w połowie Fatimy. Ludzkość nie ruszyła w drogę razem z orędziem...” (tamże, s. 41)
   

E. Pierwsze soboty miesiąca w orędziu fatimskim

E1. Jezus chce nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi

Orędzie Matki Bożej, skierowane w Fatimie do ludzi za pośrednictwem trojga dzieci fatimskich, kładzie szczególny akcent na kult Jej Niepokalanego Serca (objawienie drugie – 13.VI.1917. i trzecie –13.VII.1917).

Podczas drugiego objawienia Matka Boża powiedziała do Łucji: „Wnet przyjdę, aby zabrać Franciszka i Hiacyntę, ty jednak musisz tu na ziemi jeszcze pozostać. Jezus bowiem chce, bym była więcej znana i miłowana i posłuży się tobą w tym celu. Chce On zaprowadzić cześć mego Niepokalanego Serca. Tym, którzy przyjmą to nabożeństwo, obiecuję ratunek. Dusze te będą obdarzone szczególnymi łaskami Bożymi. Jak kwiaty postawię je przed Jego Tronem” (ks. J. Drozd, Orędzie... s. 213).
Podczas trzeciego objawienia dana była dzieciom wizja piekła, a potem Matka Boże powiedziała: „Oto widzieliście piekło, do którego idą grzesznicy. Dla ratowania ich Pan chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Wówczas stanie się to, co wam powiem: Wiele dusz zostanie uratowanych i nastąpi pokój. Jeżeli jednak nie ustanie obraza Boga, wówczas, po niedługim czasie, pod następnym pontyfikatem, rozpocznie się nowa wojna, jeszcze straszniejsza... Będzie głód, prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego... W końcu moje Niepokalane Serce zatriumfuje...” (ks. J. Drozd, tamże, s. 213n).

E2. Fatimskie novum w kulcie Niepokalanego Serca Maryi

Kult Niepokalanego Serca Maryi, rozwijający się w Kościele intensywnie już od wielu wieków, otrzymał w Fatimie dwa nowe elementy:

1. poświęcenie świata, imiennie Rosji, Niepokalanemu Sercu Maryi, przez najwyższy autorytet Kościoła;
   
2. nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca.
   

Nabożeństwo pierwszych sobót na cześć Niepokalanego Serca Maryi, Matki Bożej, zawiera cztery elementy:  

1. Spowiedź święta;
   
2. Komunia św.;
   
3. Część Różańca świętego;
   
4. Rozważanie tajemnic Różańca przez 15 minut.
   

Wszystkie one mają wspólną cechę: wynagrodzenie i zadośćuczynienie Niepokalanemu Sercu Maryi (bez dodawania jakiejkolwiek innej intencji). Postawa wynagrodzenia jest tak ważna, że – jak pisze Siostra Łucja – sam Jezus powiedział jej, że wartość nabożeństwa uzależniona jest od tego, czy ludzie „mają zamiar zadośćuczynić Niepokalanemu Sercu Maryi”.
Nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca ma pobudzać do wzajemności na miłość Boga do człowieka, skoro Matka Najświętsza oznajmia w Fatimie: „Obiecuję zbawienie tym, którzy przyjmą to nabożeństwo. Dusze te będą kochane przez Boga, będą jak kwiaty, którymi ozdabiam Jego tron”.

E4. Praktyka pierwszych pięciu sobót miesiąca

Praktyka „pierwszych pięciu sobót miesiąca”, z intencją wynagrodzenia, ma w nabożeństwie do Niepokalanego Serca Maryi szczególne znaczenie, gdyż Matka Boża związała z nią obietnicę na godzinę śmierci.
Siostra Łucja tak ją zapisała: „Przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden Różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”
Dlaczego „pięć” pierwszych sobót? Siostra Łucja wyjaśnia: „Pozostając przez część nocy z 29 na 30 maja 1930 roku w kaplicy z naszym Panem i rozmawiając z Nim o czwartym i piątym pytaniu, poczułam się nagle mocniej owładnięta Bożą obecnością. Jeśli się nie mylę, zostało mi objawione, co następuje. Córko, motyw jest prosty: Jest pięć rodzajów obelg i bluźnierstw wypowiadanych przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi. 1. przeciwko Niepokalanemu Poczęciu; 2. przeciwko Jej Dziewictwu; 3. przeciwko Bożemu Macierzyństwu, aż do odrzucenia tej godności Maryi; 4. bluźnierstwo zatruwania serc dzieci obojętnością, wzgardą, a nawet nienawiścią do Maryi, Niepokalanej Bożej Rodzicielki; 5. urągania przeciwko Jej świętym wizerunkom.
Oto, droga córko, motyw, który kazał Niepokalanemu Sercu Maryi prosić mnie o ten mały akt wynagrodzenia. A poza względem dla Niej chciałem poruszyć moje miłosierdzie, aby przebaczyło tym duszom, które miały nieszczęście ją obrazić”.